چكيده
يكي از مهمترين واژگان كانوني در قرآن «هدایت» است که خود زیر مجموعه کلمه کانونی ایمان است. اين واژه، نقش برجسته¬اي در نظام اخلاقي و عبادی قرآن ايفا مي¬كند. در اين نوشتار، واژة «هدایت» با روش توصیفی ـ تحلیل در قرآن بررسی و به کاربردهای قرآنی و غیر قرآنی این کلمه اشاره می¬شود و به شناسایی واژگان هم¬سو و هم‌نشین و متقابل می¬پردازد و نوع ارتباط آن¬ها در شبكه¬هاي معنايي بررسي و تحليل می گردد تا نهايتاً حوزة معنايي «هدایت» و مفاهيم پيراموني آن شناخته شود.
آن¬چه از این پژوهش به¬دست آمده اینکه؛ راهنمایی معنای اساسی هدایت است و کاربرد آن در معانی چون ایصال به مطلوب، پایداری، دعوت، معرفت و ... نسبی است. هدایت با توجه به صبغةمعناشناسي ¬که دارد و پيوند عميقي که با منبع لایزال الهی داشته و ما را متوجه این امر می¬کند که مفهوم اصلی این واژه ازلی است.
واژه¬های کلیدی: معناشناسی، حوزه¬معنایی، هدایت، ضلالت، معنای‌اساسی، معنای‌نسبی.
حوزه معنایی واژه هدایت -استاد موسوی
